‘Charme is bedrieglijk en schoonheid vergaat,
maar een vrouw met ontzag voor de HEER moet worden geprezen.
Moge zij de vruchten plukken van haar werk,
mogen haar daden geprezen worden in de poorten.’
(Uit Spreuken 31 de slotverzen)

Geciteerd 1: De beëdiging van deze 47ste president van de VS bracht mij in gedachten terug naar een bezoek, enige jaren geleden, aan de Nationale Beelden Hal in het Capitool in Washington DC, het regeringscentrum van de Verenigde Staten. Presidenten George Washington, Dwight Eisenhower, Ronald Reagan en veel anderen waarvan wordt verteld dat zijn Amerika groot hebben gemaakt, zijn daar in marmer vereeuwigd. Tussen al die beelden van staande mannen is er één van een zittende vrouw. Nadrukkelijk staat over haar vermeld dat zij, anders dan de overigen, geen gekozen vertegenwoordiger is van de Verenigde Staten. Zij is geen hoogwaardigheidsbekleder, maar een naaister in een confectiefabriek. Haar naam is Rosa Parks.

Geciteerd 2: Waarom bracht de beëdiging van president Trump mij in gedachten terug naar die dappere Rosa Parks in het ooit door rassenhaat vergiftigde Alabama? De ceremonie rond de installatie van president Trump eindigde vorige maand in de Nationale Kathedraal van de hoofdstad van de Verenigde Staten. Daar zat de nieuwe president te midden van familie en veel hoogwaardigheidsbekleders te luisteren naar de preek van bisschop Mariann Edgar Budde. Zij richtte zich rechtstreeks tot de president. (…) ‘U spreekt over G’d? In de naam van Hem vraag ik u of u zich kunt ontfermen over de mensen in ons land die bang zijn. Ook in Republikeinse gezinnen leven kinderen met een eigen genderdiversiteit. In naam van Hem vraag ik u om zich te ontfermen over migranten. Zij zijn het die onze gewassen oogsten, kantoren schoonmaken of nachtdiensten in ziekenhuizen werken. Zij zijn misschien geen Amerikaanse staatsburgers, of hebben misschien niet de juiste papieren, maar de overgrote meerderheid is niet crimineel.’

Geciteerd 3: Ik moest bij het horen van de woorden van bisschop Mariann Budde meteen denken aan die dappere bescheiden Rosa Parks die zichzelf een standbeeld verwierf in het Capitool. Wat de toekomst de komende vier jaren in Amerika gaat brengen, we weten het niet. Wat mij betreft mag er al wel een plekje worden ingeruimd voor een volgend sculptuur naast die van Rosa Parks. Een plekje voor het standbeeld van deze Mariann Edgar Budde. De bisschop die haar president recht in zijn gezicht vertelt hoe hij zich moet gedragen tegenover het Allerhoogste gezag. En tegenover al zijn medeburgers, die hem allemaal even dierbaar zouden moeten zijn.

Opgemerkt: Zou het dan niet passend zijn om tussen de grote standbeelden van ‘geweldige’ mannen in Geneve, er ook een plekje ingeruimd gaat worden voor een knielende en biddende vrouw? Dan denk ik aan een vrouw als Juliana van Stolberg (ja, de moeder van …) als kandidaat. Zie deze blog: ‘Juliana van Stolberg…‘

NB. Lees nog eens wat Paulus schrijft in 1 Korintiërs 4 : 6. Daar hebben die standbeeldbouwers zich niet aan gehouden, anders hadden ze de fondsen voor het maken en plaatsen van die standbeelden in Geneve niet bij elkaar kunnen krijgen!
Wat is en wordt er veel mensenlof gezongen, en alhoewel bij de reformatie de beelden van de apostelen uit de kerken werden weggebroken, werden er in Geneve toch maar even een paar standbeelden neergezet waarbij de kerkbeelden van de apostelen maar nietige verschijningen lijken…
Wordt eerlijk gezegd zelfs wat naar van het kijken naar die enorm grote standbeelden voor ‘geweldige mannen’. Waarom hebben de eerste gemeenten en de vroege kerk daar niet aan mee gedaan? Die hadden wat dat betreft gewoon beter geluisterd naar het onderwijs van onze Heer en dat van de apostelen.

Bron citaten: De Kanttekening – ‘Mariann Budde doet mijdenken aan Rosa Parks’ – door Lody van de Kamp (Nederlandse orthodox-joodse rabbijn, schrijver en zakenman)

Bij de afbeelding: Midden in het Parc des Bastions in Geneve staat het imposante Reformatiemonument, waarop de grote persoonlijkheden van de Reformatie als imposante beelden en reliëfs geplaatst zijn. In het midden staan Jean Calvijn, Guillaume Farel, Théodore de Bèze en John Knox.

Bron afbeelding: ArtWay-eu