‘Hij hoeft niet, zoals de andere hogepriesters, elke dag eerst te offeren voor Zijn eigen zonden en dan die voor het volk; dat heeft Hij immers voor eens en altijd gedaan toen Hij het offer van Zijn leven bracht.’ (Uit Hebreeën 7 vers 27)

Geciteerd: Tot op de dag van vandaag vind je uitwassen van beide visies (op de vrije wil). Wie te veel nadruk legt op de onmachtige mens die overgeleverd is aan de wil van God, kan vervallen tot fatalisme. Dat zie je aan de rechterflank van het gereformeerd protestantisme.
Een afgezwakte vorm van de leer van Pelagius, het semipelagianisme, stelt dat de mens wel zondig is, maar zich door zijn vrije wil toch kan bekeren. Dat vind je terug in het evangelisch christendom, evenals een te grote nadruk op levensheiliging: voor het oog van God een zo zuiver mogelijk en liefst zondeloos leven leiden. Het blijft lastig een balans te vinden tussen volledig leven uit Gods genade en tegelijk je eigen verantwoordelijkheid nemen.

Opgemerkt: Maar wanneer we gelovig de door Gods Woord verkondigde waarheid aanvaarden dat God alzo lief de wereld had, dan mogen wij ons geliefde kinderen weten in onze Heer Jezus Christus. Dan is of wij een vrije wil hebben of niet van geen enkel belang, want zo’n liefdevolle God, Die ons heeft liefgehad toen wij nog zondaren waren, Die kunnen we alle vertrouwen geven. En Gods Woord leert ons dat de Heilige Geest bij ons dat geloof en vertrouwen wekt door de verkondiging van Gods Woord en het gebruik van de sacramenten Doop en Avondmaal. Het enige wat dan nog een rol zou kunnen spelen is dan niet (meer) of we al of niet een vrije wil hebben, maar of we ons tot de uitverkoren kunnen/mogen rekenen en op grond waarvan we dat zouden kunnen vaststellen. Maar ook bij die vraag zullen we goed luisteren naar Gods Woord en dan kunnen we weten dat we ons daar helemaal niet druk over zullen maken. We kunnen God vertrouwen op Zijn Woord (tot ons mensen) en we weten dat God ten laatste tot ons gesproken heeft door Zijn Zoon en daarom geeft God niemand reden om te twijfelen aan Gods liefde en genade voor hem of haar.
En wat is onze verantwoordelijkheid dan nog? Wel, wij zullen dagelijks en wekelijks de ons door God geschonken middelen gebruiken om Zijn Heilige Geest de gelegenheid te geven om in ons te werken wat Zijn liefde vermag*. Dan nemen we onszelf en anderen niet de maat, maar zullen wij (samen!) volhardend leven uit en door het geloof in onze Heer.
* Zie 1 Korintiërs 4 : 6-7!

‘Jullie waren dood door jullie zonden en onbesneden staat (niet behorend tot het Bondsvolk Israël, zie Efeziërs 2), maar God heeft jullie samen met Christus levend gemaakt toen Hij ons al onze zonden kwijtschold. Hij heeft het document met voorschriften (de Wet) waarin wij werden aangeklaagd, uitgewist en vernietigd door het aan het kruis te nagelen. Hij heeft Zich ontdaan van de machten en krachten, Hij heeft hen openlijk te schande gemaakt en in Christus over hen getriomfeerd.’ (Uit Kolossenzen 2 de verzen 13-15)

‘Met Christus ben ik gekruisigd, en toch leef ik, (dat is), niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. En voor zover ik nu (nog) in het vlees leef (en ook nog zondig), leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zich voor mij heeft overgegeven. Ik ontneem aan de genade Gods haar kracht niet; want indien er gerechtigheid door de wet is, dan is Christus tevergeefs gestorven.’ (Uit Galaten 2 de verzen 20-21)

Bron citaat: ND Geloof – ‘Kan een mens leven zonder zonde? Deze monnik vond van wel en had daar een verhit debat over’ – door Gerald Bruins

Bron afbeelding: THE REAL LIFE: CHRIST IS AT WORK