Echtscheiding vroeger en nu…

‘Het begin van de wijsheid is ontzag voor de HEER,
een goed inzicht hebben allen die dát (1) betrachten.
Zijn lof houdt eeuwig stand.’
(Uit Psalm 111 vers 10)

Geciteerd 1: Vroeger was de stellingname: scheiden mag alleen bij overspel. Inmiddels gebeurt het vaker met andere redenen, analyseert Janse (vroeger hoofdredacteur bij RD). ‘Problematische verhoudingen binnen relaties zijn vaak reden om te scheiden. Terwijl men vroeger zei: ik had nooit met je moeten trouwen, maar dat is nu eenmaal gebeurd, we blijven bij elkaar.’

Opgemerkt 1: ‘Ik had nooit met je moeten trouwen…’. Dat is nu werkelijk vloeken in de kerk! Helemaal wanneer zo’n huwelijk ook nog eens kerkelijk werd bevestigd onder het uitspreken van wat we belijden – op grond van Gods Woord – met het gereformeerde huwelijksformulier: ‘Dat God als met Zijn hand, je bij elkaar gebracht en aan elkaar verbonden heeft’.

Geciteerd 2: Tegen reformatorische christenen zou Johanna het wel willen uitschreeuwen: ‘Negeer gescheiden mensen niet, het zijn geen paria’s! Een paria, zo voelde ik mij wel.’ Behandel mensen alsof ze hun partner verliezen, stelt ze. ‘Niet door de dood, maar er is wel degelijk verdriet om het mislukken van een huwelijk.’

Opgemerkt 2: “Mislukken van je huwelijk’? Van een predikant – die me schreef dat hij ‘van de hoed noch de rand wist’ wat betreft ons huwelijk: Erken nu maar eens dat je huwelijk mislukt is. Die wereldwijze man heb ik toen toch maar van repliek gediend. Ons huwelijk mislukt? Zal dat van repliek dienen hier niet nog eens helemaal over doen. Natuurlijk kijkt een christen met geloofsogen naar z’n huwelijk. Maar zelfs niet-christenen waren altijd onder de indruk wanneer ze hoorden hoe wij elkaar in tijden van ziekten en moeiten als echtgenoten en als gezin (en ook met hulp van familie en broeders en zusters) door dik en dun hebben gesteund. Dat al onze kinderen maatschappelijk goed terecht mochten komen, de kerk niet de rug toekeerden, een partner vonden waarmee ze een huwelijk aangingen of – zoals de laatste/jongste (blijkbaar) – een levenslange partnerschap.

Geciteerd 3: Wat opvalt in haar praktijk, zegt Van Kooten, is dat reformatorische christenen vaak eerst alleen bij haar komen, zonder partner. Wat zegt dat? ‘Dat de partner geen noodzaak ziet. Ook het werken aan je relatie lijkt in die kringen taboe te zijn’, zegt Van Kooten.

Opgemerkt 3: Zelf heb ik de relatietherapie die ons eerder werd aangeboden (door Eleos) niet afgeslagen, we hebben daar beiden aan mee gedaan indertijd. Zelfs toen mijn echtgenote en kinderen mij een ‘huwelijksdwangbrief’ – na vijfendertig jaar huwelijk! – hadden voorgelegd, heb ik dat (dat betreffende punt) niet geweigerd, maar mijn echtgenote wilde niet mee doen. Nee, zij had dat niet nodig, maar ik moest door die therapie ‘genezen’ worden… Daar heb ik toen voor bedankt!

Geciteerd 4: Ook is er in de kerken zelf meer aandacht voor voorbereiding van het huwelijk en begeleiding in een huwelijk, denkt Janse – vergeleken met zestig jaar geleden. Van Kooten: ‘Ik zie relatief meer jonge stellen die aan hun relatie willen werken, in vergelijking met oudere. Ze komen niet massaal, maar ik zie wel een beginnende kentering.’

Opgemerkt 4: De partners in een christelijk huwelijk, die zelf ook een christelijke opvoeding kregen, die de samenkomsten van de gemeente(n) met daar het gebruik van alle middelen niet verzuimen, die ook altijd weer deel uitmaakten van een Bijbelkring, die dagelijks Bijbellezen en bidden, die hebben werkelijk alle middelen tot hun beschikking gehad om (dagelijks) aan hun huwelijk te werken en ook vandaag en morgen schiet de Heilige Geest niet tekort in het bijstaan van allen die gelovig bidden tot hun hemelse Vader. Het is zelfs heel gevaarlijk om je verwachting op mensen te gaan stellen, hoe wijs en ervaren die ook in je ogen kunnen zijn. Die eer gunt God hen beslist niet! Want God wil dat ook jij in en van je eigen leven – door vertrouwen op God – kunt (gaan) zeggen: ‘Ik ben wijzer dan al mijn leermeesters‘ (2) omdat ik mij iedere dag opnieuw door God Zelf laat onderwijzen en leiden.

(1) Spreuken 28 : 13-14.
(2) Zie hierbij Psalm 119 : 65-72 en 99-104.

> Lees hierbij ook deze blog over vergevingsgezindheid!

Bron citaten: ND Geloof | Achtergrond – ‘Scheiden in reformatorische kerken komt meer voor, maar is taboe: ‘Negeer me niet, ik ben geen paria’’ – door Ilse Brandsma

‘Van alles waarover je waakt, waak vooral over je hart,
het is de bron van je leven.
Neem nooit leugens in de mond,
laat geen bedrog over je lippen komen.
Je moet elk mens recht in de ogen kunnen zien…’
(Uit Spreuken 4 uit de verzen 23-25)

Bron afbeelding: A Little Perspective

Dit bericht werd geplaatst in Geen categorie. Bookmark de permalink .

Plaats een reactie