‘Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus: in Zijn grote barmhartigheid heeft Hij ons opnieuw geboren doen worden door de opstanding van Jezus Christus uit de dood (1), waardoor wij nu leven in hoop.‘ (Uit 1 Petrus 1 vers 3)

Geciteerd 1a: In het middendeel van het boek wordt teruggegrepen op dit verhaal (2) om het begrip zelfcompassie aan te leren. Daarbij komen vragen aan bod als: hoe groeide je op, welke emoties gaan er in je om, welke grenzen heb je (niet) geleerd? Het laatste deel biedt 52 concrete oefeningen in zelfcompassie (3), die elk beginnen met een Bijbeltekst en een bijbehorende opdracht. Ook worden steeds lees- en luistertips gegeven. Die oefeningen en tips zullen niet iedereen evenveel aanspreken.
Geciteerd 1b: Toch is dit een belangrijk boek; misschien wel juist voor mensen die zelfliefde nog een vies woord vinden. Wat je aandacht geeft groeit, is vaak de tegenwerping. Al die aandacht voor jezelf creëert maar opgeblazen ego’s. Maar wie zijn eigen levensgeschiedenis vol schuld, schaamte en gebrokenheid aandacht geeft –en daar kan dit boek een belangrijk duwtje in geven– zal merken dat er juist iets tot bedaren komt. Juist bij de putten van ons leven zittend kunnen we onverwacht (4) de ogen van Jezus ontmoeten, de Bron van onuitputtelijke liefde. Dat maakt alles anders. Dan zullen we onszelf werkelijk ‘vergeten’, om achter Hem aan te gaan. Liefhebbend en dienend zonder zelf ooit iets tekort te komen.

Geciteerd 2a: O, het geloof is een levende, werkzame, ijverige en machtige zaak, zodat het zeker onophoudelijk goed zal doen. Het vraagt niet naar of er goede werken te doen zijn, maar voordat deze gevraagd worden, heeft het geloof ze al gedaan. Het is hierin ook altijd bezig. (..) Het geloof is een levend en vast gegrond vertrouwen op Gods genade in Christus, zo zeker dat het duizend keer daarvoor zou willen sterven. Dit vertrouwen en deze kennis maken ons ook vrolijk, vrijmoedig en vol liefde tot God en alle schepselen. Dit alles werkt de Heilige Geest door het geloof.

Opgemerkt 1: Wat ik op grond van eigen opvoeding en ervaring kan zeggen, dat is dat wij die levensinstelling (dat geloofsvertrouwen) van huis uit meegekregen hebben en vanuit dat geloofsvertrouwen ben ik ons huwelijk aangegaan en ook in mijn werkzame leven ben ik het werk waaraan ik beginnen moest met eenvoudig geloofsvertrouwen begonnen. Het was de grond van mijn/ons dagelijks bestaan. De crises die mij (desondanks) troffen hadden alles te maken met de gedachte dat ik niet genoeg gepresteerd had voor God in dat gewone doen én laten en dat vanwege vergelijk met anderen, die op het gebied van ‘prestaties voor God’ (m.i.!) een betere CV hadden of op z’n minst een beter verhaal hadden. En daarom ging ik ook twijfelen aan Gods schuldvergeving voor mij persoonlijk. Daarom toch ook nog het volgende citaat.

Geciteerd 2b: Daarom zou ik maar oppassen voor je eigen valse gedachten en voor die nutteloze praters die veel weten te vertellen over geloof en goede werken, maar ondertussen grote dwazen zijn. Bid God maar eenvoudig/kinderlijk gelovig elke dag dat Hij het geloof altijd weer in je werken zal! (Zie Lukas 11 : 1-13)

Opgemerkt 2: Wat bevrijdde mij definitief van deze deprimerende visie op/over anderen (o.a. mijn grootvader en mijn eigen vader) en prestaties en verhalen van anderen (o.a. broeders en zusters uit eigen gemeente, waaronder die uit het pastoraat)? Dat was het besef (Bijbelse inzicht) dat wanneer wij als dopelingen heel eenvoudig vanuit het geloof leven, elke dag weer, wij heel gewoon kunnen doen wat God onze hand geeft om te doen (op onze weg brengt) en dat Hij ons daarvoor altijd weer de nodige liefde en de wijsheid van onze Heer wil geven door de kracht van Zijn Heilige Geest, en dat zelfs zonder verwijt! Dus ons tekort schieten en onze zonden van de dag daarvoor rekent Hij ons niet meer toe! Hier mag je eenvoudig gelovig ook dit woord van onze Heer op jezelf toepassen: ‘Elke dag heeft genoeg aan z’n eigen kwaad’ (vgl. Matteüs 6 : 33-34).

Opgemerkt slot: Met deze woorden zullen waarschijnlijk heel wat coaches en therapeuten en andere deskundigen/’deskundigen’ niet zo blij zijn, maar wat zijn ze bevrijdend! Laten vooral degenen die leiding hebben te geven in (niet aan!) de gemeenten van onze Heer dat toch goed beseffen en goed gebruiken en toepassen. Wat hebben we het onderwijs van heel Gods Woord en het gebruik van de sacramenten hard nodig, want dat zijn toch de middelen waardoor de Heilige Geest die liefde en wijsheid door Zijn kracht en macht ons schenken wil. We kunnen niet zonder Zijn genadige en liefdevolle bijstand en steun – ook in ons bidden niet! -, geen dag!

(1) Dooponderwijs van Petrus. Zie hierbij ook Titus 3 : 4-8.
(2) Jezus en de Samaritaanse vrouw bij de put (Johannes 4)
(3) Hebben we hier misschien niet eerder/meer/vaker nog te maken met zelfverwerping? Je niet aanvaard weten door medemensen, door God… waardoor je jezelf gaat verwerpen. Dat kan er zelfs toe leiden dat je jezelf bij anderen helemaal gaat ‘zwart’ maken, om die anderen ervan te overtuigen hoe erg het met je gesteld is, en waarom je niet meer verder kunt en zelfs een zeker recht hebt om je maar aan het (samen)leven te onttrekken…
(4) Onverwacht? Dat ‘stamt’ uit een ‘nadere reformatie’ manier van denken en geloven!

Bron citaten 1-2: RD Cultuur & Boeken | Boekbespreking – ‘Dienen zonder opgebrand te raken’ – door Christine Stam-van Gent
Bron citaten 3-4: ‘Vrees niet, geloof alleen’ – Meditatie van 5 maart – Den Hertog uitgeverij (2019)

‘Want ik schaam mij het Evangelie niet, want het is een kracht van God* tot zaligheid voor ieder die gelooft.‘ (Uit Romeinen 1 vers 6)
* Zie hierbij 2 Korintiërs 4 : 7-18.

Bron afbeelding: Pinterest