‘En het geschiedde na Abrahams dood, dat God Izak, zijn zoon, zegende en Izak woonde bij de put Lachai-Róï.’ (Uit Genesis 25 vers 11) A Luther vertaald hier: Izak woonde bij de bron van de Levende en de Ziende.

Geciteerd 1: Eén ding fascineert me nog het meest aan deze club van twaalf. Het waren vooral ondernemers. Maar liefst tien van de twaalf hadden een eigen bedrijf. Als er toen een Quote 500 was geweest, hadden sommigen er misschien wel in gestaan. Maar in tegenstelling tot de meeste rijkelui in het Nederland van nu, maakten zij wél een historisch verschil. Hun verhaal zal over eeuwen nog verteld worden.
Deze Britse abolitionisten hebben laten zien wat er kan gebeuren als je de ambitie van een ondernemer combineert met het idealisme van een activist. In de afgelopen jaren ben ik het ‘morele ambitie’ gaan noemen.
Morele ambitie is de wil om de wereld drastisch te verbeteren. Om je carrière te wijden aan de grote problemen van onze tijd, of het nu gaat om klimaatverandering of kindersterfte, belastingontduiking of de volgende pandemie. Het is het verlangen om het verschil te maken, en iets achter te laten wat er werkelijk toe doet.

Opgemerkt 1: Wij kunnen ons inzetten – met alle middelen die ons gegeven zijn – om de wereld een naar onze inzichten betere plek te maken voor mens, plant en dier. Maar we kunnen met onze inzet niet bereiken dat de kerken betere leefgemeenschappen worden voor haar leden. Zelfs de best opgeleide predikanten of ‘kerkleiders’ kunnen dat niet bereiken, ook al bouwen ze een heel tuighuis aan organisatie op om van een gemeente of kerk iets moois te maken!

Geciteerd 2: Het verstand laat zich wijsmaken [lett.: dromen] dat je God moet dienen en verzoenen met zichtbare offers, of andere oefeningen, die door mensen verzonnen zijn. De voorbeelden van de aartsvaders laten echter zien dat dit de voornaamste en de hoogste godsdienst is, dat je op God wacht.
Dát is immers het goede nut en doel en de eigenlijke oefening van het geloof. Want het geloof wil ons in de eerste plaats richten op het onzichtbare. Namelijk dat het ons voorhoudt om die dingen te geloven die je met (eigen) ogen niet kunt zien.
Dat kunnen wij op zich nog wel enigermate dulden en verdragen, maar het wordt moeilijker als de hulp die het verwacht, wordt vertraagd en uitgesteld. Zoals Abraham en Sara vijfentwintig jaar hebben gewacht voor aan hen de beloofde zoon werd geboren, en zoals Izak en Rebekka twintig jaar zonder kinderen bleven.
Het aller-bezwaarlijkste is echter dit: wanneer op het uitstel en het lange wachten ook nog volgt dat alles wat gebeurt, ongerijmd en onbegrijpelijk lijkt te zijn voor de ogen van het verstand (denk aan het offer dat God van Abraham vroeg).
Wie dán nog kan verwachten en vertrouwen, en op datgene hopen dat uitgesteld wordt, en dát kan liefhebben dat met alles in tegenspraak is, die zal tenslotte ervaren dat God waarachtig is en Zijn belofte getrouw houdt.
[Maarten Luther: WA 43, 367, 25-37]

Opgemerkt 2: In de loop der jaren ben ik er alleen maar meer van overtuigd geworden dat onze uit de vrijgemaakte kerken gezette kerkjes indertijd een goede (Schriftuurlijke/Bijbelse!) weg gevonden hadden voor het opleiden van hun predikanten/voorgangers middels het Nederlands Gereformeerde Seminarie. Helaas heeft dat seminarie vanwege het (veranderde) kerkelijke klimaat in de NGK uiteindelijk geen vaste plaats gekregen binnen die kerken, al heeft deze opleiding wel veertig jaar mogen bestaan.

Bron citaat 1: De Correspondent – ‘Het is tijd om onze definitie van succes te veranderen. Het is tijd voor morele ambitie’ – door Rutger Bregman (Correspondent Vooruitgang)
Bron citaat 2: ‘Vrees niet, geloof alleen’ – Meditatie 27 februari – Den Hertog uitgeverij (2019)

‘Deze Boodschap (Lees Titus 3 : 1-7) is betrouwbaar. Ik wil dat je hierover met overtuiging spreekt, opdat zij die op God vertrouwen zich erop toeleggen het goede te doen. Daar heeft iedereen baat bij.‘ (Uit Titus 3 vers 8 )

Bron afbeelding: JefRandleman-com