‘Maar jij, blijf bij wat je geleerd hebt en met overtuiging aangenomen.’
(Uit 2 Timoteüs 3 uit vers 14)

Geciteerd: Maar gaat het om de officiële Bijbeluitleg in de kerk, dan kan niet maar alles, vond de tweede-eeuwse kerkvader Irenaeus al. Er is een criterium nodig om te bepalen wat je de Bijbel kunt laten zeggen, en niet kunt laten zeggen. Dat is, zei Ireneaus, de ‘regel van het geloof’. Wat de kerk gelooft komt op uit de Bijbel; tegelijk bepaalt datzelfde geloof hoe de Bijbel gelezen moet worden. Dat is een cirkelredenering van jewelste, maar misschien ontkom je daar op zulk fundamenteel niveau niet aan. Wat houdt die ‘regel van het geloof’ in? Voor Irenaeus en eigenlijk de hele kerk na hem is dat: dat God mensen redding aanbiedt in Jezus Christus, samengevat in wat wij later de Apostolische Geloofsbelijdenis zijn gaan noemen (Irenaeus citeert een oudere, kortere versie in zijn werk).
Ieder mens mag zelf de Bijbel lezen, en die toepassen – dat dat goed is, is een van de inzichten van de Reformatie. Maar wil je chrístelijk de Bijbel lezen, dan laat je je in elk geval inkaderen door wat de kerk altijd en overal heeft geloofd. De problemen zijn daarmee nog niet opgelost, maar het is in elk geval iets.

Opgemerkt 1: Dat wij met veel kerken een gezamenlijke geloofsbelijdenis met ‘oude papieren’ (de Twaalf Artikelen) delen is niet niks! En na de Reformatie kregen de protestantse kerken – door gezamenlijke inspanning in Heidelberg – er een vraag en antwoord boek bij (de Heidelbergse Catechismus) om de mensen te helpen bij dat horen en lezen en begrijpen van wat er in Gods Woord door de Heilige Geest geschreven is/staat.

Opgemerkt 2: Zoveel ‘erfgoed’ geeft ook verantwoordelijkheid (zie o.a. 1 Timoteüs 6 : 20-21). Dat de tweede diensten als leerdiensten bijna overal in onbruik zijn geraakt en dat juist in een land waarin zoveel verwarrend geluid te horen viel en valt mag ons wel tot beschaming en bekering brengen! We kunnen dat niet af doen met dat er in zoveel andere landen toch ook geen tweede diensten (mogelijk) zijn en dat ze het er daar ook mee kunnen of moeten doen. Dit voorrecht was en is in ons land ook een verantwoordelijkheid! Wanneer het echt niet lukt door omstandigheden om deze leerdiensten te organiseren en/of bijwonen, dan kan en mag je de Heilige Geest met goed geweten en oprecht hart vragen om dat tekort aan onderwijs voor en bij jezelf en je kinderen en je broeders en zusters te compenseren. Maar in ons land zijn die tweede diensten door heel andere factoren in onbruik geraakt en dat kunnen we niet afdoen met dat we toch best wel genoeg uit één dienst per zondag kunnen halen.

Opgemerkt 3: Over de gevolgen van dat gebrek aan luisterwilligheid en luistervaardigheid heeft ds. H. Veldkamp (1895-1956) – die zijn preken over de vragen en antwoorden van de Heidelbergse Catechismus bundelde in het boek ‘Zondagskinderen’ – geschreven in zijn boek ‘De twee getuigen (Haggaï en Zacharia)’.

>> Leestips: ‘Nauwelijks fundamentele huwelijksbezinning voorhanden‘ en ‘Wie is er aan het woord in Gods Woord?‘

Bron citaat: ND Geloof – ‘De Bijbel is Gods Woord – wat betekent dat nog als iedereen er iets anders in leest?’ – door Dick Schinkelshoek.

‘Je weet wie je leraren waren en bent van kindsbeen af vertrouwd met de Heilige Schriften die je wijsheid kunnen geven, zodat je wordt gered door het geloof in Christus Jezus.‘ (Uit 2 Timoteüs 3 uit de verzen 14-15)

Bron afbeelding: JeffRandleman-com