‘Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst. Laten we elkaar niet uit eigenwaan de voet dwarszetten en elkaar geen kwaad hart toedragen.’ (…) Wie denkt dat hij/zij iets is, bedriegt zichzelf. Laat iedereen zijn/haar eigen daden toetsen, dan heeft hij/zij misschien iets om trots op te zijn, zonder er zich bij anderen op voor te laten staan, want ieder mens moet de eigen last dragen.’ (Verzen uit Galaten 5 en 6)

Liefde als opbrengst van groot vertrouwen in jezelf en in je relatie?

Geciteerd 1: Ik vind het een eng idee dat de liefde op kan zijn. De romanticus in mij hoopt ten diepste dat iedereen altijd gelukkig getrouwd blijft. Maar ik weet dat de realiteit weerbarstiger is. Soms ben je uitgevochten, uitgeput en weet je echt niet meer hoe je verder moet. Natuurlijk: er ligt vaak veel meer aan ten grondslag dan alleen het gegeven dat de liefde op is. Liefde kun je verwaarlozen.
Liefde raakt niet van de ene op de andere dag plotsklaps op; het is een sluipend en slepend proces van doorgaan en niet stilstaan bij wat er echt aan de hand is. Van ontkennen dat er barsten in de verbinding zitten en hopen dat het zich vanzelf wel oplost. Dan kan er steeds meer weerstand ontstaan als je in elkaars nabijheid bent, omdat je juist niet de liefde voelt die je zo graag zou willen voelen.
Het geheim van een goede relatie is dat je je verbonden voelt, maar tegelijk vrij. Dat je geen druk voelt om van alles te moeten voelen of te ervaren, maar weet dat je in alle aspecten jezelf mag zijn. Dat vraagt een groot vertrouwen, zowel in jezelf als in je relatie: weten dat je elkaar weer wilt vinden en allebei het commitment hebben om daarvoor te gaan, ook als je het niet meer zo sterk voelt. Dan raakt de liefde absoluut nooit op.

Geciteerd 2a:

Weer wankelen, van droefheid nu, mijn schreden
Langs donkren weg die ik moet gaan.
Jij, die, gestruikeld, mij vatte en op deed staan,
Jij laat mij los en beven grijpt mijn leden.

Je waant, ik heb nog niet genoeg geleden.
Je jaagt mij voort, met pijnenlast belaan,
In barre eenzaamheid, op donkre baan,
Ik zink ineen, ik heb mijn kracht verstreden.

Nauw zei je mond: ‘Ik heb je ontzaglijk lief!’
‘Jou lieven is een wonder, diep ontroerend!’
Of in je hart sloop twijfel als in de nacht een dief.

Je schreef den wreeden vogelvrijheidsbrief
In onheil, dat mij dreigt, van rondom loerend,
Jij, die mij zei: ‘Ik heb je ontzaglijk lief.’

Geciteerd 2b:
Treffend zijn ook zijn teksten over dankbaarheid: (…) Dank brengt hij ook toe aan God voor zijn lijden dat hem tot zegen was geweest: ‘Ik moet U ook danken voor wat ik heb geleden. Schier ondraaglijk verdriet is mijn deel geweest. Gij hebt het gezonden. Het is mij tot heil geworden en mijn vermogen om het lijden van anderen te verzachten, is er door vergroot. Vijanden hebt Gij Israël en mij, als zijn kind, op onze weg gezonden. (…) Elk tijdsatoom van mijn leven, waarin ik U niet dank, het is mij tot schande. Moge iedere ademtocht van mijn bestaan mij dwingen tot berouw, tot het omkeren naar U, Die mij verheft boven alle pijn. Die mij doet juichen op stof en as. Ik heb mijn ganse dag gelopen; heil mij, zo ik aankom in zijn avond!’

Geciteerd slot:
Na zijn bekering tot het Micha-evangelie heeft neuroloog Abraham Gans (1885-1971) zich gewijd aan Bijbelstudie waarvan de boekjes over Jona (1948) en over Job (1953) de vruchten zijn, schreef hij een inleiding tot de pathologie (1949), Het woord van de zwijgende God (1958) en zijn laatste grote werk was Pathologie en therapie van de filosofie (1968), geschriften van rijke gedachte-inhoud waarin Gans zich steeds een bewogen en gevoelig mens toonde, die vervuld was van liefde en eerbied voor het bestaan, voor God en de medemens. Liefde en bewogenheid die zich ook uitten in zijn praktijk als zenuwarts, in Leiden hield hij dagelijks een spreekuur, voor wie het woord van de zwijgende God, het Leitmotiv van zijn leven, de grondslag van zijn psychotherapie was die hij nader specificeerde als profetisch psychotherapeutische.

Bron citaat 1: ND Opinie – ‘De liefde is op, maar ik wil niet scheiden’, zei deze vrouw. Ze heeft drie opties’ – door Cocky Drost

Bron citaat 2a-slot: Ecclesia nr. 23, november 2023 – ‘De weg van de wetenschap naar geloof en poëzie: de levensgang van zenuwarts Abraham Gans – door dr. O.W. Dubois, Berkenwoude.

‘Want Hij heeft ons gemaakt tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God mogelijk heeft gemaakt.‘ (Uit Efeziërs 2 vers 10)
NB. Lees ook het vervolg, de verzen 11-22!

Bron afbeelding: Heartlight-org