‘Toch waren er ook veel leiders die wel in Hem geloofden, maar vanwege de Farizeeën en Schriftgeleerden kwamen ze daar niet openlijk voor uit, omdat ze niet uit de synagoge gezet wilden worden. Ze stelden meer prijs op de eer van mensen dan op de eer van God.’ (Uit Johannes 12 de verzen 42-43)

Geciteerd 1: Daar stonden ze, vooraan in een oude kerk. Zij in een prachtige witte jurk, hij in een stijlvol, donkergroen pak. Achter hen een blijde familie- en vriendenkring die het beeld van Christus en Zijn gemeente opnieuw voor hun ogen zich zag afspelen.
Geciteerd 2: Dit huwelijk is een teken van hoop in een wereld die een van de hoofdzonden, namelijk ‘hoogmoed’ (pride), voor een maand lang uitbundig viert met parades en programma’s; in een wereld die de regenboog, het teken van Gods trouw, in Gods gezicht zwaait om zonde te vieren; in een wereld met kerken die denken liefdevoller te zijn dan God door te zegenen wat Hij zonde noemt.

Opgemerkt 1: Of oogsten de (westerse) kerken nu wat zij in hoogmoed met en door hun theologische superioriteit hebben gezaaid en nog wel durven te zaaien?!
Opgemerkt 2: Blijkbaar hebben we de eerste hoofdstukken van de Romeinen-brief nooit echt goed begrepen. Uitzondering was nog even Maarten Luther, maar die werd al gauw door superieure theologen als ‘te minne’ theoloog ‘rechts ingehaald’ en ruimschoots voorbijgestreefd, zodat er ook in de kerken van de reformatie toch weer te roemen viel in mensen en mensenwerk…
Opgemerkt 3: Wat was er in de westerse kerken en theologie nog over van de zichzelf wegcijferende liefde van onze Heiland en de apostelen om hun medemensen in alle nederigheid het Evangelie met Woord en daad te verkondigen. De ‘kerkelijke bibliotheken’ in de niet westerse landen staan vol met dikke boeken met westerse theologie en dogmatiek en ethiek… En ook de huis-boekenkasten van westerse predikanten en theologen (en leken) puilen uit van deze overvloed aan hoogmoed, die blijkbaar kan bestaan naast Gods Woord.
Opgemerkt slot: En laten we hierbij ook nog maar terugdenken aan het ontbreken van veiligheid in het gezin van het eerste huwelijkspaar hier op aarde. En ook aan de waarschuwende woorden van onze Heer over de strijd binnen huwelijk en gezin en familie. Zelfs de gemeente(n) van Jezus Christus worden niet als teken van hoop* in/aan deze wereld (ten voorbeeld) gesteld! De gemeente(n) van Jezus Christus is hier op aarde wel de Waarheid van het Evangelie (Gods Woord en de sacramenten, zie 1 Timoteüs 3 : 15) toevertrouwd, maar dat wil nog niet zeggen dat er nu parmantig naar de wereld kan worden gedaan alsof wijzélf ‘de waarheid in pacht hebben’.
* Zie o.a. de waarschuwende woorden in Handelingen 20 : 29-30 en ook de woorden van onze Heer in de brieven aan de zeven gemeenten.

Bron citaat: De Waarheidsvriend – Huwelijk – ‘Column: Trouwfeest’ – door Marieke den Butter-Kommers

‘Ik meen dat het vanwege de huidige beproevingen voor een mens goed is te blijven wat hij of zij is. Hebben jullie elkaar beloofd te trouwen, verbreek die belofte dan niet; Hebben jullie je nog niet aan iemand verbonden, doe daar dan ook geen moeite voor. Het is weliswaar niet zo dat jullie door een huwelijk aan te gaan zondigen, maar het huwelijk wordt een zware belasting die ik jullie graag zou besparen.’ (Uit 1 Korintiërs 7 uit de verzen 25-28)

Bron afbeelding: The Church of England