‘Laat van hen die (kunnen) profeteren er telkens twee of drie spreken; daarna moeten de anderen het beoordelen. Wanneer iemand die nog op zijn plaats zit iets geopenbaard (duidelijk) wordt, moet degene die op dat moment spreekt verder zwijgen. Jullie kunnen ieder op jullie beurt profeteren, zodat allen die aanwezig zijn worden onderwezen en bemoedigd.’ (Uit 1 Korintiërs 14 de verzen 30)

Geciteerd: Er is steeds meer wetenschappelijk bewijs dat empathie niet automatisch ontstaat en afhankelijk is van factoren zoals groepsbinding. In andere woorden: het vermogen om emoties van anderen te delen of een emotionele reactie te tonen, blijkt ingewikkeld te worden als het om mensen gaat die we niet zien als behorend tot ons eigen groep. (…) Het goede nieuws is dat de mate van empathie meer een gevolg is van cultuur dan van natuur. We worden niet aangeboren met een voorkeur voor mensen. De empathiekloof maakt waarschijnlijk eerder deel uit van (culturele) vooroordelen. Dus wat we van huis uit meekrijgen. Dit betekent ook: je kunt je empathische vermogen vergroten. Bijvoorbeeld door je open te stellen voor de geschiedenis, levensverhalen en ervaringen van anderen. Zo kun je de pijn, het perspectief en ervaringen door de bril van de ander zien, voelen en ervaren. Dit stimuleert nabijheid in ons brein.

Opgemerkt 1: De ‘aangifte-bij-politie-brief’ (opgesteld door één of meer leden van onze kerkenraad) moet wel een hamerstuk zijn geweest tijdens de kerkenraadsvergadering van donderdag 29 juli j.l. Blijkbaar was iedereen het er zonder meer mee eens dat er (weer) maatregelen genomen moesten worden tegen broeder Janse en dat een aangifte bij de politie nu een eerste, maar zeker (weer) noodzakelijke stap was. Wat er precies allemaal in deze brief geschreven/beweerd was, daar bekommerde men zich verder blijkbaar niet om – zo bleek mij zondag na de dienst in een gesprek met een lid van ‘onze’ kerkenraad. Eén van de beweringen in de aangiftebrief is echter dat in de dienst aanwezige kinderen en gasten ‘enorm schrikken’ wanneer broeder Janse opstaat en (even) van zich laat horen…

Opgemerkt 2: Laat ik dan mijn laatste ‘schrikbarende’ optreden tijdens de ochtenddienst van 25 juni jl. nog weer onder de loep nemen, de dienst waarin onze predikant bijna aan het slot van zijn preek gekomen, vroeg of ieder van de aanwezigen (jong en oud), die meer over de Here Jezus zou willen leren, zou willen gaan staan.
(NB. Wat hier verder volgt is niet waarheidsgetrouw maar humoristisch!)
Gelukkig wist ik me te bedwingen en ging ik niet staan, want ik dacht: dan ben ik vast en zeker de enige, en wanneer ik dan in m’n eentje ga staan, wat zullen de gasten en de kinderen daar (weer) van schrikken. Dus: niet doen, Anthony! Maar, geloof het of niet, voor mij werd het schrikken! Zowat de hele gemeente ging staan! En dáár had ik dus niet op gerekend! Wat een tumult om me heen – blijkbaar is in alle stilte opstaan er tegenwoordig ook niet meer bij 🙂. Ik zat werkelijk verstijfd op m’n stoel en had niet de tegenwoordigheid van geest om bij vertoon van zoveel ‘goodwill’, dan toch zelf ook niet achter te blijven…

Opgemerkt 3: Onze predikant zei kort daarna (gelukkig maar) dat iedereen weer (rustig) mocht gaan zitten, maar hij had nog wel een verrassing voor ons in petto (er kwam nog een aap uit de mouw), hij zei namelijk: jullie hebben nu ‘A’ gezegd, maar dan zal ook ‘B’ zeggen er op moeten volgen: Jullie volwassenen zullen dan toch heus ook vaste kost tot jullie moeten gaan nemen. Of dat schrikken was? I.e.g. ontstond door die woorden wel weer enig rumoer, al kan dat mogelijk alleen maar wat hilariteit zijn geweest, maar in mijn oren klonken de woorden van onze predikant toch als uiterst serieus bedoeld!

Opgemerkt 4: Een geluk voor de jeugd was dat zij hoorden dat ze voorlopig bij Youth Alpha (1) terecht kunnen (moeten zelfs, tenminste, als ze belijdenis van hun geloof willen afleggen in onze gemeente) om dan voorlopig daar melkprodukten te gebruiken om te groeien, maar volwassenen moeten leren groeien van andere kost. O.a. door bijv. deel te nemen aan New Wine (1) kunnen ze mogelijk vast wat gaan wennen aan dat opdienen en gebruiken en verlangen naar meer vast voedsel, dat straks dus blijkbaar ook in onze diensten opgedist zal gaan worden. Wij (volwassenen) zullen dan wel kunnen/moeten begrijpen, dat we dan de jeugd er helemaal niet (meer) bij kunnen hebben (mee opzadelen) in onze diensten (het zijn tenslotte nog geen volwassen ezels) en dat daarom voortaan de ‘Joyn-diensten’ wel vaste (ezeltje?)prik zullen (moeten) worden voor hen…

Opgemerkt 4: Na het amen op de preek schrok ik nog weer een keer (klaarwakker), toen bleek dat er iemand op het podium werd genodigd om ons een getuigenis te laten horen. Als ik me goed herinner (het goed verstaan heb) vertelde hij dat hij van allerlei verslavingen verlost was geworden (dat was namelijk het thema van de preek geweest: verslavingen) en hij kon het anderen aanbevelen om net als hij Jezus te beter te leren kennen en volgen. Hij kreeg er een luid applaus voor, maar voor mij was het allemaal bij elkaar toch wel schrikken/schikken, want toch wel een afwijkend en wat verstorend verloop van het einde van een dienst wat mij betreft. En dan dat applaus (al)weer…

Opgemerkt 5: Dat iemand gelegenheid gegeven werd om de gemeente vanaf het podium even toe te spreken, dat bracht mij op de gedachte om dan gelijk maar te vragen of mij die mogelijkheid ook even gegund zou worden. Iemand die al bijna veertig jaar lid is van deze gemeente, die zullen ze dat toch niet weigeren, dacht ik eerst nog in al mijn naïviteit.. Vandaar dat ik tijdens het applaus al naar voren liep en toen dat wegebde, meldde ik ook nog wat op het hart te hebben aan het einde van deze dienst. Dat leidde niet direct tot instemmend applaus, maar – nog even doorlopend – voegde ik eraan toe, dat ik de gemeente zelfs wat ‘vaste kost’ wilde voorschotelen. Maar helaas bleek onze predikant onverbiddelijk met zijn nee, en daarom beëindigde ik mijn opmars naar het katheder onder het uitspreken van de woorden: Goed, dan leg ik me daarbij neer, al lijkt het me toch niet (helemaal) eerlijk.

Opgemerkt slot: Nog altijd weer schrik ik me een hoedje (geen ongeluk hoor), wanneer net voor het einde van de dienst de kinderen uit de Bijbelklas de kerkzaal weer in komen ‘racen’. Maar, vrees niet, ik zal me daarover heus niet gaan beklagen bij de kerkenraad. Ik ben juist blij dat ze er toch weer bij zijn aan het slot van de dienst.

(1) NB. Ik ben van plan om ook nog serieus te schrijven over het nut van inzet/deelname aan Youth Alpha en New Wine.

Bron citaat: ND Opinie & columns – ‘Het slechte nieuws: we zijn niet met iedereen empathisch. Het goede nieuws: daar valt iets aan te doen’ – door Sahar Noor

‘Jaag de liefde na en streef naar de gaven van de Geest, vooral naar die van de profetie.‘ (…) ‘Iemand die profeteert spreekt tot de aanwezige hoorders, en wat hij zegt is opbouwend, troostend en bemoedigend.‘ (…) Iemand die profeteert doet dat ten bate van de gemeente.‘ (Uit 1 Korintiërs 14 uit de verzen 1-5)

Bron afbeelding: Bible Portal