Geciteerd 1: Op sociale media delen vooral vrouwelijke sprekers ‘profetische woorden voor Nederland’. Daarnaast zijn er diverse profetische conferenties, waarbij bezoekers toegerust worden op het gebied van profetie en het verstaan van Gods stem. Ook vanuit kerkleiders is er interesse in profetie, weet Wuister.

Geciteerd 2: ‘Ik vind het leuk om experimenten te doen en de uitkomsten te valideren. Profeteren is voor mij ook een experiment. Wanneer ik een profetie heb gegeven, vraag ik altijd om feedback van de persoon over wie ik geprofeteerd heb. Als ik van anderen hoor dat de woorden accuraat zijn, dan is het experiment gelukt. Zo bouw ik mijn ervaring op.’

Geciteerd 3: ‘In mijn kerk is mijn bediening erkend. Daar mag ik profeteren. Als er bijvoorbeeld doopdiensten zijn, vragen de oudsten of ik over de dopelingen wil profeteren. Dus op welke autoriteit ik dit doe? Op het gezag dat een kerkleider mij geeft. In sommige gemeenten waar ik kom, vinden kerkleiders of oudsten het fijn dat ik vanaf het podium over anderen profeteer.

Opgemerkt: Precies dit (laatste) punt laat zien hoe dit soort profetie in de gemeenten van onze Heer volkomen overbodig is. Als er een moment is dat onze Drie-enige God profetisch bemoedigende woorden spreekt over en tot een dopeling, dan is het wel bij en door het water van de Doop. Dat kunnen wij dan eerbiedig beamen met dankzegging. Dit soort profetie over mensen kan trouwens ook niet tijdens een samenkomst door anderen getoetst worden. Pas later zal men kunnen zeggen dat er van die woorden van de ‘profeet’ toch wel een het een en ander bleek te kloppen en/of uit te komen. En allerlei uitspraken over mensen doen, die dan blijken te kloppen, dat kunnen buitenkerkelijken net zo goed of mogelijk zelfs beter. En door wie wordt zo’n ‘profeet’ ingefluisterd? Paulus sprak geen bemoedigende, maar zeer ernstige woorden over mensen die zich ‘bijzonder’ wisten te maken in de gemeente daar in Korinthe (zie 2 Korintiërs 10 : 12 t/m 13 : 11).

‘Laat van hen die (gelegenheid gegeven wordt om te) profeteren* er telkens (maar) twee of drie (elk op hun beurt) spreken; daarna zullen de anderen (sprekers) het beoordelen. Wanneer iemand (van de sprekers) die nog op zijn plaats zit iets geopenbaard wordt (duidelijk wordt, n.a.v. het profetisch spreken van de ander), zal degene die op dat moment aan het woord is verder zwijgen (wees daarom terughoudend en bescheiden met het onderbreken van een ander). De betreffende sprekers kunnen (toch) elk op hun beurt profeteren, zodat alle leden onderwezen en bemoedigd worden. En wie profeteert heeft macht over zijn geest, want God is niet een God van wanorde maar van vrede (houdt dus daadwerkelijk rekening met de ander en met de luisteraars als interrumperende spreker). Zo (ordelijk) is het (en behoort het toe te gaan) in alle gemeenten van de heiligen.’ (Naar 1 Korintiërs 14 de verzen 29-33)

* We zullen hierbij denken aan het uitleggen en toepassen van woorden uit het OT m.b.t. onze Heer Jezus Christus en ook wat dit onderwijs te betekenen heeft voor het navolgen van onze Heer in de praktijk van het dagelijks leven in de omstandigheden waarin leden van de gemeente leven.

Lees hierbij ook deze blog: ‘Niet door een inwendig woord of stem..‘

Bron citaten: ND Geloof – ‘Een spraakmemo uit de hemel: profetie is populair, vooral onder gereformeerden. ‘Het is geen waarzeggerij’’ – door Marina de Haan

Bron afbeelding: Prayers and Petitions